Lulu w kuchni - rzecz niebywała ...

Nie mogło być, żebym kotletów ze specjalną dedykacją od Cynthii nie zrobiła. No rzecz taka zdarzyć się nie mogła. Choć obiecałam zrobić to w tygodniu, inauguracja przeciągnęła się do soboty.
Kalafior został nabyty w dniu wczorajszym, mocy nabierał przez noc, by w sobotę z rana wskoczyć do wrzątku dobrze osolonego. Po ugotowaniu al dente i ostudzeniu został poddany mocy blendera. Nie chciało mi się go ręcznie widelcem tłuc.

Dalsze losy kalafiory przedstawiają się dokładnie tak samo, jak to opisała Cynthia w swojej Utopii

W misie znajdują się wszystkie składniki ...

... które po krótkim czasie połączyć się w jedność miały ...

... by w odpowiednim czasie obtoczone będąc rzuciły się w wir skwierczącego tłuszczu ...

... a gdy rumieńców obustronnie dostały, polane sosem 

sporządzonym zgodnie z Basiny recepturą  zostały ...

I tak oto sterta kalafiorowych kotletów na dwa dni nasmażonych została. Świetnie nadają się dla wegetarian, jak również chętnych pościć w dni do tego przeznaczone. Choć za dietetyczne ich uznać nie można, gdyż dobrze smażyć je dość długo na głębokim tłuszczu, żeby mocnych rumieńców nabrały, gdyż w przeciwnym razie ciężko je w całości na talerz przerzucić. I tu mój błąd był początkowy, bo niedoczytawszy porad Basinych zbyt duże kule toczyłam, ale poprawkę zrobiwszy problemów z dalszym przerzucaniem nie było. To trzeba mieć na względzie, że mają być babskie kotleciki, a nie chłopskie kotlety.
Dla zupełnie niezorientowanych smak owych kotletów w pierwszej kolejności rybne przypominały, następny strzał  w kierunku ryży został oddany, by kapitulację ogłosić na jakiejś kapuście. Czyż to niebywałe? Ileż to smaków z kalafiora wydobyć można :-)