Abecadło - hoja kerrii

O mojej słabości do - hoya kerrii zielona

Do wszystkich kerrii mam wyjątkową słabość. Ten gatunek plasuje się w samej czołówce moich hoi.
Stanowisko, jakie u mnie ma to wschodni parapet, słońce tylko zimą. I chyba jej to służy, w przeciwieństwie do kerrii różnych variegacji, które preferują zdecydowanie dużo słoneczka.

Shirleyowa holenderka przyszła do mnie w kwietniu 2010 r.

Ma bardzo fajne liście, pozawijane pod spód. Przypominają takie grzyby - olszówki. 

Czytałam opinie, że może to być "pubescent".

Lipiec 2010

Wrzesień 2010

Marzec 2011

Dostała pałąk wysokości 1,2 m. I nie dostanie ani centymetra więcej, tak jak kerrii variegata. Musi jej to wystarczyć. No bo, ileż można? Szklarni nie mam, tylko mieszkanie w bloku. Ma do dyspozycji drugą stronę pałąka. Wiem, że nie będzie to łatwe, ale będzie musiała pokornie schylić głowę. Ale jeszcze nie teraz, może za pół roku. Poczekam, aż pęd ładnie pokryje się liśćmi. Z jej siostrą variegatą nie czekałam do tego momentu. I co się stało? Owszem, pęd ładnie się zgiął. Nie pękł, jeśli o tym myślicie. Po prostu został goły, nie pokrył się liśćmi. Niby ma zawiązki liści, ale nic poza tym.

Do tej hoi też wszystkich zachęcam, pomimo panującej opinii, że jest to hoja "trudna" w uprawie. Rzecz idzie o jej liście, że karłowacieją, że rosną nieładnie, etc., etc. Ja też na początku bałam się tej hoi. Zupełnie niepotrzebnie.