Z hojowego frontu - oskary na czerwonym dywanie

Miało być tło. Jest tło :-)

Hoya finlaysonii II

W styczniu tak wyglądała 

Hoya finlaysonii I

Hoya finlaysonii IX

Hoya finlaysonii VIII

Hoya finlaysonii IV

Stary

 Nowy

Hoya chicken farm

Hoya metallica

I na koniec czerwonego dywanu zabrakło

Hoya caudata Malaysia

Kwiat - hoya pachyclada II yellow

Cierpliwość została nagrodzona - chirita "Aiko"

Warto było czekać 10 miesięcy. W rzeczywistości kwiaty są ładniejsze niż na zdjęciu. Mój aparacik jest zbyt cienki, żeby zrobić im ładne zdjęcia. Właśnie takie kwiaty, długo wyczekiwane sprawiają mi niesamowitą radość. Nawet, gdyby miały kwitnąć jeden dzień.

Wzbudza zachwyt: "O jej! Pani Doroto, jaki piękny!" - nie zaprzeczam :-)  A to przecież dopiero początek kwitnienia.

Podróż po ... hoya latifolia

Dzisiaj będzie krótko. Podróż po hoi latifoli. Poniżej zdjęcie, jak hoja wyglądała w maju 2010 r.

Hoya latifolia

Hoya latifolia - dziś

stokroosje - text for you. Use the translator.

Witajcie w Zielonej Przystani Lulu

Tym razem chcę Wam pokazać hoję latifolię. Będzie to podróż po niej.

Hoja jest już bardzo duża. Ma już dwa lata. Przyleciała do mnie z Holandii od Eprica 2 lata temu. Miała wtedy trzy liście.

Time: 0:45 - Tutaj na samej górze są jej pierwsze liście w tym roku. Ma ich już trzy. Są jeszcze bardzo błyszczące, widać, że takie świeżutkie. Liście dostają takich nieznacznych ciapek, plamek. Tutaj właśnie widać.  Tak naprawdę to od tej hoi zaczęła się moja miłość do tych roślin.

Time: 1.25 - Liście niektóre są naprawdę bardzo duże. Największy liść to jest właśnie ten, do niego zmierzamy. Ma 23 centymetry długości. Możecie wziąć sobie centymetr i zobaczyć, jak bardzo musi być duży ten liść. Niektóre liście są małe, tak jak na przykład ten.  On ma około 10 centymetrów. Z tego co pamiętam, to on wyrósł na początku stycznia, może luty zeszłego roku. Więc w okresie kiedy jeszcze nie było  tak dużo światła.

Time: 2:00 - A wszystkie te duże liście, tak jak na przykład ten, on też ma 20 centymetrów długości, wszystkie te duże liście, one wyrosły w okresie letnim, kiedy dzień był długi, było dużo światła, było dużo słońca.

Time: 2:25 - Jak widzicie, hoja ma dosyć małą doniczkę, ale jej to wyraźnie nie przeszkadza wcale. Tutaj od drugiej strony.

Time: 3:10 - Ten liść jest bardzo podwinięty, chciałabym Wam pokazać go od spodu. Normalnie wygląda jak naczynie do picia.

Time: 3:25 - Nie wiem, czy uda mi się pokazać ją w całości. Musiałabym się daleko odsunąć, a i tak aparat nie obejmie jej w całości,  ale tak mniej więcej ona wygląda. Oczywiście ponad metr długości, najwyższy pałąk jaki ma.

Time: 3:55 -Tutaj jeszcze w rogu chcę pokazać hoję kerrii zwykłą zieloną. Kerrii od Paula Shirleya. Też już ma chyba ze dwa lata. Ceropegia sandersonii obok stojąca.

Z hojowego frontu - wiosenne porządki

Jedne rosną w ziemi kolejny rok, inne zaczynają ponownie swoje życie, ale tym razem w hydroponice.  To te, którym ziemia u mnie nie bardzo odpowiadała, a może ja nie potrafiłam sprostać ich oczekiwaniom?
Hydroponika stała się dla mnie sposobem, żeby mieć hoje, takie które chcę.

Hoya finlaysonii VII

Ukorzeniona już. Liście zrobiły się twarde, sztywne i grube (to ta z filmu).

Hoya aff. finlaysonii

Bardzo żałuję, że nie mam jej w hydroponice. Była, jak do mnie przyszła, ponad rok temu. Wtedy z hydroponiką byłam na bakier.Ciemne, brązowe plamki utrzymują się tylko przez jakiś czas. Z czasem jaśnieją i są mało zauważalne. Szkoda. Liście są bardzo sztywne, grube i chropowate, coś jak tarka. 

Pierwszy liść w tym roku.

Hoya macrophylla variegata

Pocięłam hoję na kawałki. W doniczce są trzy sadzonki.

Zaskoczyło mnie, że w ziemi tak sztywnych i grubych liści ta odmiana nigdy u mnie nie miała.

Hoya rigida

Pierwszy raz zgubiła korzenie wiosną zeszłego roku. Ukorzeniła się ponownie w całości.

Drugi raz zgubiła korzenie zimą tego roku. Pocięta. Teraz rośnie w hydroponice.

Ma wyjątkowe liście, mocno zielone, długie, błyszczące i nieznaczne ciapki.

Hoya scortechini (white)

Ta hoja jest nowością u mnie. 

 Hoya sp.aff walliniana UT152

Zeszłoroczny zakup u Apodagis. Dopiero teraz rozpoczęła wzrost. Jak widać, w ziemi ... jeszcze.

Hoya tjadasmalangensis

 Wielkolud w mojej kolekcji. Jeszcze nie rozpoczęła wzrostu w tym roku.

 Zastanawiałam się, czy pokazać to zdjęcie. Wiem, że Jackowi się nie spodoba. Ale to zdjęcie pochodzi sprzed miesiąca, dlatego tłem są jeszcze drzwi. Drzwi robią skalę porównawczą, jak pudełko od zapałek, żeby pokazać jak duża jest roślina. Hoja ma ponad metr wysokości.

Malutkie pióropusze na rhipsalis oblongata ... i inne kwitnienia

Siadłam i post napisałam, gramolę się pomału ku powierzchni dwa kroki do przodu, jeden w tył.
Trzy lata, to dużo czy mało? Dla mnie dużo. Przez trzy lata wypierdka trzymałam, złościł mnie, wkurzał, coraz mniej serca miałam dla niego, bo ileż można? Mnie lat przybywa, a jemu liści nie. Zdechlaki dawno przestały mnie kręcić, coś jak piękne inaczej. Ostatnią szansę miał w pracy, gdzie nie skorzystał z niej, bo jak nie rósł, tak nie rósł. W tym roku miał zaliczyć czeluście kosza na śmieci, który pani sprzątająca wyrzuciłaby do kontenera, nawet kompostu by nie zasilił.
No i stała się rzeczy niesłychana, cud nad Wisłą, zawiązał pąki. Rhipsalis oblongata kupiony u Paula Shirleya trzy lata temu, w 2009 r. toż to szmat czasu, ba życia kawał.

Rhipsalis oblongata

 Kwiaty utrzymują się w pełnym rozkwicie trzy dni, to dużo w porównaniu do rhipsalisa "Red Coral", na którym kwiaty utrzymują się przez kilka godzin. No i są o wiele większe i ładniejsze.

*     *     *

Do kwitnienia szykuje się również hoya pachyclada

Do kwitnienia szykuje się również  chirita aiko

*     *     *
Kwitnie również niezawodnie disocactus amazonicus

Świetna roślina. Mój zachwyt nią trwa kolejny rok. Kwitnie bez problemu, rośnie bez problemu, przyrosty ma duże każdego roku, świetnie zimuje w ogrzewanych mieszkaniach. Czego chcieć więcej?

*     *     *

Do hydroponiki poszły kolejne hoje: hoya scortechnii, hoya macrophylla variegata i hoya rigida.

W planach: hoya vitellinoides, hoya forbesii, hoya RB-Dick EPC-196.

*     *     *
Hoya lacunosa

Z życia Lulu - niemoc

Jakaś niemoc mnie dopadła, nic mi się nie chce. Blog sobie leży odłogiem, postów roboczych brak, nowych zdjęć brak.  I pomysłów na nowe posty też brak.
Czy to pora taka? Że człowiek po zimie jest nie do życia? A przecież powinno być na odwrót. Dni są coraz dłuższe, coraz więcej słońca, rośliny ruszają do życia, temperatura cieplejsza, tylko patrzeć, jak z pończoch się wyskoczy i z gołymi nogami po dworze latać będzie.

Ale to mnie wcale nie cieszy. Gdzieś w środku siebie nieszczęście noszę. I pozbyć się go nie mogę. Wstaję lewą nogą, a może prawą, nie zwracam na to uwagi, po omacku, bo jeszcze ciemno jest, idę do kuchni, stawiam czajnik na gazie i robię kawę. Idę do łazienki, myję włosy, siadam z kawą w fotelu i budzę się przez pół godziny, żeby spojrzeć na zegarek, a to już jest szósta godzina. Pora zwlec się z fotela, zrobić wszystkim śniadanie, potem zrobić makijaż, bo zapyziałym do pracy nie wypada iść, ciuchy jakieś z szafy wyciągnąć, i tu jest problem, bo weny co z czym połączyć też gdzieś zabrakło. Uczesać się i nagle jest już godzina siódma. Szybko spakować torbę i przyspieszonym krokiem iść na przystanek. Zazwyczaj podbiegam, bo na ostatnią minutę dochodzę. Pół biedy, jak winda chodzi, ale jak stoi między piętrami?  To już klapa, spóźnienie murowane, bo zanim zbiegnę z dwunastego piętra, to autobus dawno odjedzie. Wiem, jest następny, ale to marna pociecha, bo szef krzywo spojrzy, że pięć minut jest się po czasie. A czy to moja wina, że winda stanęła? Albo, że po schodach zbiegać musiałam? Albo, że w fotelu siedziałam przez pół godziny.
O, ba, zapomniałam, o najważniejszej rzeczy, którą z rana zrobić musiałam, przemarsz po parapetach, bo przez noc coś mogło urosnąć. Nie pomoże bieg po schodach na górę przy trasie w-z, ani bieg za uciekającym autobusem.
Z niewinną miną wchodzę do biura, wymyślam historyjkę na poczekaniu, sięgam do torby, a tam mleka brak. No świetnie, i jak tu się napić porannej kawy?

Czy mnie się lepiej zrobiło? A jakże. Wyrzuciłam z siebie kawałek nieszczęścia ... a tu północ, i od jutra to samo ...